Kırgızistan Cumhuriyeti
Kuzey ve kuzeybatıda Kazakistan, güneybatıda Özbekistan, güneyde Tacikistan, doğu ve güneydoğuda Doğu Türkistan ile çevrelenmiş bulunan Kırgızistan Cumhuriyeti’nin yüzölçümü 198.500 km2’dir. Başkenti Bişkek olan Kırgızistan’ın nüfusu 4.472.000’dir. Nüfus kompozisyonu % 52,4 Kırgız, % 20,9 Rus, % 12,7 Özbek, % 2,4 Ukraynalı, % 11,6 diğerleri oluşturmaktadır. Önemli doğal kaynakları kömür, altın, cıva ve uranyumdur. Kırgızistan, Orta Asya’daki kömür rezervinin yaklaşık yarısını elinde bulundurmaktadır. Petrol ve gaz yatakları genellikle Fergana vadisi kuzeydoğu kesiminde yer almaktadır. Kırgızlar’a ait ilk kanıtlar M.Ö. 2000 tarihine dayanmaktadır. M.S. VI.-XIII. yüzyıllarda ilk devletlerini kurmuşlardır. SSCB’nin dağılmasından sonra 15 Aralık 1990’da egemenliğini, 31 Ağustos 1991 yılında bağımsızlığını ilân eden Kırgızistan’da Ekim 1990 yılında parlâmento tarafından Cumhurbaşkanı seçilen Askar AKAYEV 12 Ekim 1991 ve 24 Aralık 1995 yıllarında yapılan seçimlerde tek aday olarak Cumhurbaşkanı seçilmiştir. 5 Şubat 1995 tarihinde yapılan parlâmento seçimler sonucu 35 kişilik yasama, 70 kişilik temsilciler meclisi seçilmiştir.
Kırgızistan Cumhuriyeti’nde 12 siyasî parti, çok sayıda siyasî grup ve hareket bulunmaktadır. Bunların en önemlileri Akayev’i destekleyen “Cumhuriyet Halk Partisi” ile 34 farklı grubun desteklediği ve Halk Cephesi niteliğindeki “Kırgız Demokratik Hareketi”dir. Eskiden Komünist Partisi üst yönetiminde bulunmamış olan tek Orta Asya’daki ülke lideri Akayev’dir. Büyük ekonomik güçlüklere ve bunların halkta yarattığı memnuniyetsizliklerin sonucu Mart 2005 parlamento seçimleri sonrasında Lâle Devri olarak nitelendirilen yeni dönemde Akayev'in istifa etmek zorunda kaldığını görüyoruz (4 Nisan 2005). Muhalefetin oluşturduğu koalisyon, Kurmanbek Bakıyev'i Cumhurbaşkanlığına, Feliks Kulov'u da Başbakanlığa getirmiştir.