Osmanlıca (Osmanlı Türkçesi) Arapça ve Farsçadan fazlasıyla etkilenmiş Türk  dilidir.Osmanlı Devleti'nde Kanun-i Esasi'de Lisan-ı Türki veya Lisan-ı Osmani olarak belirtilmiştir.

Osmanlı ve günümüz Türkçesi ile ilgili bir örnek:

Osmanlı Türkçesi

Benüm tek hîç kim zâr ü perîşân olmasun yâ Râb
Esîr-i derd-i ışk u dâg-ı hicrân olmasun yâ Râb

GünümüzTürkçesi

Ya Rab benim gibi hiç kimse inlemesin ve perişan olmasın.
Hiç kimse aşk derdinin ve ayrılık yarasının esiri olmasın)

Osmanlı alfabesinin temeli 28 harfli Arap alfabesine dayanır. Arap alfabesinde bulunmayan bazı sesler İranlı ve Türkler tarafından ilâve edilerek geniş Türk Alfabesi oluşturulmuştur.
Arap alfabesine İranlılar pe پ , çe چ ve jeژ harflerini ilâve etmişlerdir. Türkçeye mahsus olan nazal ñ (kâf-ı nûnî) için ڭ harfi, Farsçaya mahsus olan yumuşak g’nin ince sesli kelimelerle gösterilmesi için kâf-ı fârisî گ harfi, lam ve elifin birleşmesinden oluşan لا lamelif harfi de Türk alfabesinde yer alır.

Osmanlı Türkçesi Alfabesi

Osmanlıca ile yazılmış İstiklal Marşımız